معنی رطب چین در لغت نامه دهخدا

آنکه رطب چیند. که رطب از نخل بازکند. ربایندۀ رطب از نخل:، در باغچۀ گل قصب چین، گردن زده زنگی رطب چین.، نظامی.، رطب چینی که با نخلم ستیزد، ز من جز خار هیچش برنخیزد.، نظامی.، رطب چین درآمد زدوشینه خواب، دماغی پرآتش دهانی پرآب.، نظامی

معنی رطب چین در فرهنگ لغت هوشیار

خرما چین، نامی که بر نظامی گنجوی نهاده اند

معنی رطب چین - جستجوی لغت در جدول جو

رطب چین

لغت نامه دهخدا

رطب چین

فرهنگ لغت هوشیار

رطب چیدن

(تَ اُ دَ)

رطب بازکردن از نخل، چیدن خرمای تازه:
در آن باغ رفته رطب چیدمی
وزو دادمی هر که را دیدمی.
نظامی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رطب ریز

(رَ تَ / تِ)

که رطب ریزد. ریزندۀ رطب، بمجاز، گویندۀ سخن شیرین:
چو سقراط را داد نوبت سخن
رطب ریز شد خوشۀ نخل بن.
نظامی.
چون رطب ریز این درخت شدی
نیک بادت که نیکبخت شدی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

آب چین

جامه ای که تن مرده را پس از غسل بدان خشک کنند. (از برهان) :
براهام گفت ای نبرده سوار
همی رنجه داری مرا خوارخوار
بخسبی و چیزت بدزدد کسی
از این در مرا رنجه داری بسی
بخانه درآی ار جهان تنگ شد
همه کار بی برگ و بی رنگ شد
به پیمان که چیزی نخواهی ز من
ندارم بمرگ آبچین و کفن.
فردوسی.
بپوشم (مرا به آیین به جامه ی عجم
کفن وآبچین ده ز کافور نم.
اسدی.
و آن را به عربی مرشحه و مرشف (ربنجنی) و قطیفه گویند.

جامه ای که تن مرده را پس از غسل بدان خشک کنند. (از برهان) :
براهام گفت ای نبرده سوار
همی رنجه داری مرا خوارخوار
بخسبی و چیزت بدزدد کسی
از این در مرا رنجه داری بسی
بخانه درآی ار جهان تنگ شد
همه کار بی برگ و بی رنگ شد
به پیمان که چیزی نخواهی ز من
ندارم بمرگ آبچین و کفن.
فردوسی.
بپوشم (مرا به آیین به جامه ی ْ عجم
کفن وآبچین ده ز کافور نم.
اسدی.
و آن را به عربی مرشحه و مرشف (ربنجنی) و قطیفه گویند.

لغت نامه دهخدا

لب چین

قسمی کفش ستبر و خشن سربازی

فرهنگ فارسی معین

اسب چین

از توابع لنگای عباس آباد تنکابن

فرهنگ گویش مازندرانی

آب چین

نایلون کیسه ی پلاستیکی، زرورق

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی رطب چین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما